Spływ Łupawą jest godną polecenia przygodą dla względnie już zaawansowanych kajakarzy, pragnących sprawdzić swoje umiejętności na wymagającym i pełnym różnorodnych trudności szlaku. Przebycie go wymaga ominięcia setek kamieni w korycie rzeki, pokonania dziesiątek zapór ze zwalonych drzew, kilkunastu przenosek na zaporach elektrowni wodnych i jazach, walki z wiatrem i wysoką falą na jeziorach, a wszystko to przy szybkim nurcie i stałym ryzyku wywrotek. Wysiłek tych którzy zdecydują się podjąć te wyzwania nagrodzą malownicze krajobrazy Pomorza i niezapomniana końcówka trasy, wypłynięcie na otwarte morze i lądowanie na bałtyckiej plaży.

Pod względem technicznym Łupawa jest uważana za jedną z trudniejszych wśród popularnych tras kajakowych w Polsce, wyjąwszy oczywiście rzeki górskie. Duża jest także uciążliwość spływu - oprócz wielu przeszkód naturalnych zwiększają ją liczne budowle hydrotechniczne (zapory elektrowni wodnych, jazy), które można pokonać tylko przenosząc kajak brzegiem, nieraz na odległość kilkudziesięciu metrów.

Spiętrzenia przed elektrowniami i stawy hodowlane zasilane wodą z rzeki sprawiają, że stan wody w Łupawie nie musi bezpośrednio odzwierciedlać aktualnej ilości opadów atmosferycznych. Generalnie jednak rzeka niesie zawsze wystarczająco dużo wody aby móc nią spływać. Przy wyższym stanie wody spływ może być wręcz niebezpieczny!

Początkowy odcinek szlaku jest łatwy, prowadzi przez długie na 8km rynnowe jezioro Jasień, otoczone liściastymi lasami. Łupawa wypływa z niego jako wąska, stopniowo poszerzająca się struga, przebijająca się kilkoma malowniczymi przełomami przez pasma niewysokich wzgórz. Przy zbliżaniu się do miejscowości Kozin można zaobserwować, spotykany później jeszcze wielokrotnie, efekt spowolnienia biegu rzeki na skutek sztucznego spiętrzenia przed elektrownią wodną.

Poniżej Kozina rozpoczyna się odcinek spływu o największych trudnościach - spadek wody sięga tu 3 promili. Rzeka jest szeroka na około 20m, niezbyt głęboka ale bardzo szybka. W wielu miejscach tworzą się bystrza. Dno usiane jest licznymi głazami, w różnym stopniu widocznymi. Często pojawiają się całe pola głazów, tworzące rodzaj skalnych progów przegradzających nurt rzeki na długości kilkunastu metrów. W takich miejscach woda jest silnie wzburzona i tworzą się zawirowania zdolne nawet obrócić kajak. Oprócz podwodnych kamieni bardzo uciążliwe są liczne zatory ze zwalonych drzew. Spływ na tym odcinku jest bardzo męczący i wymaga dużej koncentracji uwagi. Przed miejscowością Łupawa rzeka zwalnia i rozlewa się szeroko przed następną elektrownią wodną. Poniżej nurt pogłębia się i podwodne głazy nie są już tak groźne. Głównymi przeszkodami stają się zatory ze zwalonych drzew, trudne do pokonania ze wzgłedu na większą głębokość rzeki i bardzo szybki prąd.

W okolicy Poganic Łupawa wpływa na płaski i w większości niezalesiony obszar Wysoczyzny Damnickiej. Rzeka jest szeroka, zakręty łagodne, zatory z drzew stają się mniej uciążliwe. Miejsce przeszkód naturalnych zajmują sztuczne - kolejne przenoski przez zapory elektrowni wodnych w Poganicach, Łebieniu, Drzeżewie. Za Drzeżewem Łupawa przebija się kilkukilometrowym przełomem przez pas wzgórz morenowych zwanych Górami Chocimirowskimi. W nurcie ponownie pojawiają się głazy, choć już nie tak groźne jak poprzednio. W pobliżu nie ma żadnych miejscowości, Łupawa ujęta w naturalne wysokie brzegi przepływa pomiędzy porośniętymi lasem wzgórzami. Za jazem w Zgojewie na odcinku 3km Łupawa została zmieniona w obwałowany kanał, zbudowany dla uregulowania rzeki przed elektrownią w Żelkowie. Poniżej Żelkowa, aż do kolejnego spiętrzenia przed elektrownią w Smołdzinie rzeka meandruje lekko pomiędzy wysokimi i stromymi wzgórzami, nad którymi dominuje zalesiona góra Rowokół.